Uncategorized

Een rondje van 458 kilometer en maar vijf kwartier van huis

Hoewel we met onze Canicula bijna door heel Nederland zijn gevaren, hebben we Groningen en Drenthe grotendeels links laten liggen. Dat komt omdat we wonen en werken in de regio en de provincies goed kennen, met de auto dan. Maar omdat we dit jaar tijdens onze vaarvakantie door familie-omstandigheden dichter bij huis willen blijven, kiezen we voor een rondje Drenthe, Duitsland, Groningen en Friesland. Het rondje is weliswaar 458 kilometer lang, maar we zijn in deze vier weken maar op zo’n vijf taxikwartieren van ons huis in de Drentse hoofdstad, mocht er nood aan de man zijn.

Lees ook: En we gaan met z’n allen naar de Veenvaart toe

Toerist in eigen regio

Jullie herkennen het vast wel: het voordeel van ’toeristje spelen in eigen regio’ is dat we nu alles kunnen bekijken waar we doorgaans in de auto aan voorbijrijden. Zo hebben we bijvoorbeeld Meppel eens goed verkend en het Van Gogh Huis in Nieuw-Amsterdam bezocht. Echt superleuk! Waar we nog meer zijn geweest, gaan we nog niet verklappen, want dat zien jullie allemaal voorbij komen in de volgende video’s van onze reis. Het eerste filmpje is inmiddels klaar! Mocht je ‘m nog niet gezien hebben, dan kan dat hier!

In deze video varen we vanuit Friesland naar Nieuw-Amsterdam

Nare prikkers op voetstuk

Uit de video zou je kunnen afleiden dat heel Meppel zoemt van de muggen. Er zullen ook wel een paar echte tussen zitten, maar het gaat nu vooral om beelden van muggen. Achter de Grote- of Mariakerk zijn zelfs een paar van die nare prikkers op een voetstuk gehesen! Waarom? Dat heeft alles te maken met een heul oud volksverhaal en dat gaat als volgt:

Meppeler Muggen

Op een avond hing er een dikke zwarte wolk om de Meppeler toren. ‘Brand!’, dachten de bewoners. Ze haalden snel emmers uit hun huizen om met water uit de gracht het vuur te lijf te gaan. Maar opeens was daar een snuggere inwoner – of wellicht eentje met betere ogen – die ontdekte dat het helemaal niet ging om een rookwolk, maar om een grote zwerm muggen! Sindsdien worden geboren Meppelers ‘muggen’ genoemd. En hoewel het ooit een spotnaam was, dragen de inwoners ‘m tegenwoordig met trots!

Verdwenen grachten

Jaren geleden was er veel meer water om bluswater uit te putten, want Meppel grossierde in de grachten. Schippers konden zelfs naast de kerk aanleggen! Over dat water kun je inmiddels lopen, want het is tientallen jaren geleden gedempt en van Wetering omgedoopt in Kerkplein. Ook de Gasgracht, de Woldstraatgracht, de Brouwersgracht en de Vleddergracht verdwenen tussen 1900 en 1920 van de kaart. Daarna kon je nog een paar jaar via de Hoogeveense Vaart door het centrum varen, maar vanaf 1964 was ook dat verleden tijd. En sindsdien moeten we met een boog om de stad heen, door een stuk kanaal waar in ieder geval de binnenvaart blij mee is.

Lees ook: Aanleggen in Meppel

Konvooi van honderd schepen

Ben je de grote-omleidings-bocht eindelijk voorbij, dan kom je in de Hoogeveense Vaart tot aan Hoogeveen drie sluizen tegen. Dat zijn een heel stuk minder dan de dertien aan het begin van de zeventiende eeuw. Het was dan ook een heel gedoe voor de schippers, die met hun pramen vanuit de Drentse Venen de tocht naar Meppel ondernamen. Om naar boven- of beneden te schutten werd het hele stuk tussen twee sluizen – of verlaten – verhoogd of verlaagd. Er werd gevaren in konvooien van soms wel honderd schepen en het ging er af en toe behoorlijk ruig aan toe, volgens dit ooggetuigeverslag:

Koemelksters gemolesteerd

“Dat vlotenvaren was toen een grote bende. De boeren waren huiverig voor de vloot. Koeien werden uitgemolken, koemelksters gemolesteerd, groenten geroofd enz. enz. Dat kon vanzelf ook niet anders. 200 man bij elkaar, iedereen bracht zijn ondeugden mede. De baas van ’t Schut, dat was de vader van Arend Steen van de Oude Kolk (= Veenesluis), die moest altijd mee naar Meppel, en kon er de orde altijd lang niet inhouden, want het duurde soms een week eer men te Meppel was, soms nog langer.”

Wat je niet ziet in de video

Al werden de Hoogeveense Vaart en z’n Verlengde gegraven voor het vervoer van turf, het water kwam ook in later jaren goed van pas bij de opkomst van de aardappelmeelindustrie. De fabrieken stonden vooral in Drenthe en Groningen en dat had alles te maken met het veen. Want het bleek uitmuntend aardappelen verbouwen op die uitgegraven grond. Precies tegenover de plek waar wij de middagpauze van de brugwachters uitzitten, in Veenoord, stond zo’n fabriek langs het kanaal: Excelsior. Handig voor het verladen van schepen, maar ook om het afvalwater in te lozen. En dat was niet zomaar afvalwater.

Smerige boel

Want de eiwitten die vrij kwamen bij het verwerken van de aardappelen bleven drijven en gingen rotten. De zwavelwaterstof die daarbij vrijkwam zorgde voor een lucht die niet te harden was. Bovendien trok het eiwitschuim gist, schimmels en bacteriën aan, die gevaarlijk waren voor het drinkwater. En alsof dat nog niet genoeg was, zorgde de zwavelwaterstof voor een zwarte aanslag op gebouwen in de naaste omgeving. Het was er, kortom, een ontzettende smerige boel. In de jaren negentig van de vorige eeuw werden de meeste fabrieken gesloten. Ook Excelsior is inmiddels verdwenen. Je kunt er nu opslagruimte huren, zagen we terwijl we naast het, keurig door Arie gladgeschoren gras, lagen te wachten totdat de brugwachters waren uitgegeten.

Onbekend IJsselmeer-eiland

Aan de andere kant van Nederland, in het IJsselmeer voor de kust bij Andijk, ligt het bij veel watersporters onbekende vogeleiland De Kreupel. Het was ooit een ‘echt’ eiland, maar verdween in de loop van de tijd onder water. In 2004 werd de ondiepte opgespoten met zand uit de vaargeul Amsterdam-Lemmer en werd het opnieuw een eiland. Het bestaat uit twee kale zandplaten met er omheen een archipel van kleibultjes, waar vogels kunnen broeden, rusten en ruien. Vooral kokmeeuwen, zwartkopmeeuwen en visdieven zijn er te zien, maar ook duizenden zwarte sterns en aalscholvers vliegen rond en maken een geluid dat het een lieve lust is. Het eiland zelf is niet toegankelijk, maar je mag wel met een bootje aanleggen en de vogels bekijken vanuit een uitkijkhut.

Vogeleiland afgesloten?

Is het ook iets voor jou om er een kijkje te nemen? Dan is het een goed idee om dat voor het eind van het vaarseizoen te doen. Afgelopen jaar raakten de aanlegsteigers zwaar beschadigd door stormen en hoge waterstanden. Inmiddels is een deel hersteld, maar over de kosten wordt flink gesteggeld tussen beheerder Staatsbosbeheer en eigenaar Rijkswaterstaat. Komen ze er niet uit, dan is het over en uit met de pret en wordt het eiland helemaal afgesloten. Lukt het jou deze zomer niet meer om de trip te maken? Dan kun je nog altijd deze video bekijken waarin we onder een strakblauwe hemel met onze Canicula aanleggen langs het eiland. We waanden ons in de Cariben! Trouwens, over muggen gesproken… gelukkig staken ze niet!

Bekijk hier onze vaartocht van Stavoren naar Medemblik, waarbij we onderweg vogeleiland de Kreupel aandoen

Liefde voor varen

Mensen vragen ons wel eens waar onze liefde voor varen vandaan komt. Dat danken we aan de Jantine. Want lang voordat we zelf een boot kochten, mochten we elk jaar mee met het motorjacht van onze vriend Jan. We voeren heel Friesland door, eerst met één baby, later met de tweede. En het was varen in stijl, want de Jantine is niet zomaar een schip. Ze werd ooit ontworpen door de vermaarde jachtwerf De Vries-Lentsch uit Nieuwendam, in opdracht van de familie Halbertsma uit Grou, de grootouders van Jan. Hij erfde het schip in 1992 en sinds die tijd varen we dus al mee, al kwam er natuurlijk wat de klad in na de komst van de Canicula. En het zal er waarschijnlijk ook niet meer van komen, want Jan heeft vanwege zijn leeftijd het familie-erfstuk in de verkoop gezet. Een gouden kans voor de liefhebber!

Lees meer: ‘Een historisch schip dat u het Piet Hein-gevoel bezorgt’

Abonneren op ons YouTubekanaal?

Onze vakantie zit er alweer op, maar gelukkig hebben we nog veel video’s te maken die ons aan de reis herinneren. En natuurlijk laten we jullie meegenieten! In de volgende film varen we vanuit Nieuw-Amsterdam over de Veenvaart met z’n befaamde sluizen via het Veenpark naar Ter Apel. Over een week of vier is die klaar. Met een klik op onderstaande banner kun je je abonneren op ons YouTubekanaal, dan zie je de nieuwste video’s meteen.

Het is helemaal gratis en dat blijft ook zo! En heb je geen zin meer om ons te volgen? Dan kun je je net zo snel weer afmelden!

Lees ook: Rondje Noord-Nederland

Lees ook: Doet-ie het wel of doet-ie het niet

Bronnen:

• Noorderland: Een ode aan de Meppeler toren
• DBNL: Meppel
• Albert Metselaar: De Oude Vaart
• Waterschap Vechtstromen: Rottende sloten door aardappelmeel
• Vogeleiland de Kreupel: Het onbekende eiland in het IJsselmeer

Marieke, Assen augustus 2025

Geroosterd aan boord

Na afloop van elk vaarseizoen nemen we de gasflessen mee naar huis. Eind maart gaan ze dan weer terug aan boord. Maar dit voorjaar besluiten we ons kleine gasflesje mét kookpit thuis te laten. We hebben ‘m de laatste jaren niet gebruikt en denken dat we het ook zonder wel redden. Daar krijgen we flink spijt van als in juli een paar tropische dagen aanbreken en we zo’n beetje worden geroosterd in de boot. We gaan daarom noodgedwongen maar uit eten – twee dagen lang bij hetzelfde tentje vlakbij, want verder lopen is in die hitte niet te doen. We zijn dan in Nieuw-Amsterdam, waar we geen liggeld hoeven te betalen, dus dat heft elkaar weer aardig op.

Hooi moet van het land

Ook onze mede-watersporters blijven deze warme dagen liggen waar ze liggen. En zo zitten we langs de Veenvaart twee dagen lang in plaats van naar voorbij varende schepen, naar voorbij rijdende auto’s te kijken. En naar voorbij scheurende, zwaarbeladen tractoren. Want hitte of geen hitte, er komt onweer aan en het hooi moet van het land. Respect, denk ik, terwijl ik in mijn luie stoel dit stukje zit te tikken.

Windkracht vier, vijf, zes

Een paar weken geleden hadden we nog héél ander weer. Precies bij het aanbreken van een korte vakantie zou het heul hard gaan waaien, windkracht vier, vijf, zes, die hele zeven dagen lang. En dat terwijl ik Pieter eindelijk zover had dat hij een tochtje over de Waddenzee wilde maken. Ere wie ere toekomt, dat was vooral dankzij de brugwachter in Workum, die een praatje met ons kwam maken. Hij overtuigde Pieter ervan dat het geen hogere wiskunde is om van Lauwersoog naar Schiermonnikoog te varen. De gedetailleerde hydrografische waterkaarten hadden we zelfs al in huis, maar die tocht konden we vanwege de harde wind dus op onze buik schrijven. Toch was thuisblijven voor ons geen optie, zoals je in onze vorige video kon zien. Als je ‘m nog niet hebt bekeken dan kan dat hier!

Frouck van Popma

In de video kun je ook zien hoe we uitgebreid Wergea bekijken. Maar wat je niet ziet is dat we bij terugkomst in de boot een boek vinden over het Popma Gasthuis. Een cadeautje van Sieb, die we eerder die middag in theaterkerk de Bidler hebben ontmoet. Ik stelde hem wat vragen over het opvallende gebouw langs de Wergeaster Feart en Sieb bracht ons het boek in de hoop dat ik daarin antwoorden kon vinden. Een interessant boek, nogmaals dank Sieb! Er zijn er veel feitjes over het gebouw en de bewoonsters beschreven, maar ik ben vooral geïnteresseerd in de stichtster van dit onderkomen voor arme weduwen van protestantse huize: Frouck van Popma. Wie was zij en waarom stelde ze in haar testament duizend Caroliguldens beschikbaar voor de bouw?

Onenigheid in de familie?

Maar over de beweegreden van Frouck van Popma om het Gasthuis op te richten kan ik in het boek eigenlijk niks vinden. Frouck was zelf al heel lang weduwe, misschien had dat ermee te maken? En er was onenigheid in de familie, lees ik, maar hoe dat precies zat wordt me ook niet duidelijk. Daarom zoek ik verder in oude krantenarchieven, en dan ineens, nota bene in het Rotterdamsch Parool – toch wel een eindje uit de buurt – kom ik deze intrigerende krantenkop tegen. Zo’n tekst maakt nieuwsgierig, heel nieuwsgierig…

Vermeend schandaal

Voordat we dit vermeende schandaal uit de doeken doen, eerst even nog wat voorgeschiedenis. Frouck van Popma wordt geboren op Roorda State in Wergea, vlakbij het gasthuis dat ze later zal laten bouwen voor de armlastige vrouwen die hun echtgenoot hebben overleefd. Na haar bruiloft trekt ze in bij haar man in Holwerd. Als haar vader overlijdt, gaat Roorda State over op familie, maar ook die komen uit de tijd, de een na de ander. Uiteindelijk blijft alleen een dochter over, die eenzaam in het grote huis woont: Jel van Popma, een nicht van Frouck. Het kan zijn dat Jel ongetrouwd was vanwege een lichamelijke afwijking, het Rotterdamsch Parool schrijft dat ze waarschijnlijk een hoge rug had, wat dat dan ook moge betekenen. En dan komt het ‘schandaal’ om de hoek kijken.

Niet kieskeurig

Dit staat letterlijk in het artikel van het Rotterdamsch Parool- zonder de taalfouten dan: Jel van Popma was schatrijk: ze bezat veertig boerderijen en vele landerijen. Maar ze schijnt niet al te kieskeurig geweest te zijn bij het uitnodigen van mannelijke gasten. Ook de 21-jarige muzikale zoon van de dorpsexecuteur ging graag naar het slot omdat de jonkvrouwe over een spinet beschikte. Het bericht dat de twintig jaar oudere Jel met de zoon van de executeur zou gaan trouwen verwekte al opschudding, maar het schandaal werd pas compleet toen Jel vijf maanden na haar trouwdag het leven schonk aan een zoon. Geschokt was ook de tante van de bruid, Frouck van Popma, de weduwe van de grietman van Westdongeradeel, die in Holwerd woonde. Jel was haar erfgename, maar Frouck besloot dat haar nicht zo weinig mogelijk zou profiteren. En daarom stichtte zij het gasthuis voor armlastigen weduwen.

Buitenechtelijke dochter

Het is een mooi verhaal, maar er klopt niks van. Want de betreffende zoon van de dorpsexecuteur, Jurjen Oeverinck, werd in 1670 geboren, dus lang nadat Frouck in 1661 overleed. Wat wél klopt is dat hij in 1692 trouwde met de twintig jaar oudere Jel, die op dat moment al een buitenechtelijke dochter had. Dat moet een hele rel zijn geweest, niet alleen in de familie, maar ook in de kerk, blijkt uit het bevolkingsarchief van Tietjerksteradeel:

Jel van Popma; dochter Susanna Dorothea, gedoopt Warga 24 feb. 1678, buiten echt geboren; toegelaten met attestatie van Warga, nu over haar openbare bekende ergerlijke schandelijke misval door boetvaardigh beklagh de Christelijke Gemeynte tot Warga, daer se die voor eenige jaren hadde begaan, hebbende voldaan, en nu ook voor deze C. Gemeynte, daar se hierna heeft gewoont, en nogh woont, door hare (soo veel ons bekent is) zedert die tijt eerlijke gedraaghsaamheyr.

Beroemde kerkmusicus

Ook al gebeurde dit alles lang na haar overlijden; Frouck zal zich in haar graf hebben omgedraaid. Maar wat haar misschien wel genoegen zou hebben gedaan, was dat de zoon van Jel en Jurjen de genen van zijn vader had geërfd en een beroemde kerkmusicus werd. Hier kun je de VI suites voort’ Clavier van Reijnold Popma van Oevering beluisteren.

Bekijk ook: Vaarroute Grou-Wergea-Alde Feanen- Grou

Reedmakerij

In de 19e en begin 20e eeuw maakte de ambachtelijke reedmakerij (Frysk voor schaatsenmakerij) in Friesland een bloeiperiode door. Ook Wergea droeg haar steentje bij met een tiental schaatsfabrikanten. Tot onze verrassing komen we zelfs onze eigen familienaam Rosier tegen onder de reedmakerijen, maar de bekendste fabrikant uit die tijd is toch wel de familie Hoekstra, met het voormalige gebouw van de fabriek nog langs de Wergeaster Feart. De firma maakte vooral de, voor de wat ouderen onder ons vast nog wel bekende, houten Friese doorlopers.

Koninklijke Hoekstra

Zelfs prinses Wilhelmina kocht schaatsen bij Hoekstra en de firma mocht daardoor het predikaat Hofleverancier voeren. In onze video heb je kunnen zien dat zoon Minne de winnaar was van de eerste officiële Elfstedentocht in 1909. Wil je wat meer weten over Minne, dan is hier een interessante video over het leven van deze bikkel, die weliswaar dominee werd, maar beslist geen heilige was.

Jagende stadhouders

Wat je ook niet ziet in de video is dat we, na enig tevergeefs speurwerk naar jagende Friese stadhouders, toch nog een keertje verkassen tijdens de winderige week. Onze laatste vakantienacht brengen we door langs de Rengerspôlle tussen Grou en Earnewald, waar bij elke windrichting wel een beschut plekje te vinden is. Het is een voormalige grondberging, waar eind vorige eeuw een vaart omheen werd gegraven, om watersporters een aantrekkelijke overnachtingsplaats te bieden en zo de échte Oude Venen (Frysk: Alde Feanen) wat te ontzien. Je kunt helemaal om het eiland heen wandelen, wat heel fijn is na een dagje stilzitten op de boot.

IJsvogel en Roerdomp

En lig je aan de overkant van het water? Dan kun je door de bossages naar de Doekesleat lopen, waar je in de speciaal voor ons watersporters gebouwde vogelkijkhut goed zicht hebt over de Wyldlannen. En dan maar hopen dat je een IJsvogel spot, of het kenmerkende geluid van de Roerdomp hoort: hoemp… hoemp… hoemp…

Abonneren op ons YouTubekanaal?

Aan het begin van dit stukje kon je lezen dat we in Nieuw-Amsterdam waren. Daar zijn we natuurlijk al lang niet meer. We zijn verder gevaren, over de Veenvaart naar Barger-Compascuum, Ter Apel, Haren, Papenburg. En gaan we nog over de Waddenzee naar Schiermonnikoog? Je kunt het allemaal volgen in onze video’s, waar je wel even geduld voor moet hebben. Gemiddeld is er eentje klaar om de vier weken. Met een klik op onderstaande banner kun je je abonneren, dan zie je de nieuwste video’s meteen.

Het is helemaal gratis en dat blijft ook zo! En heb je geen zin meer om ons te volgen? Dan kun je je net zo snel weer afmelden!

Bronnen:

• Wergea.com
• Delpher – Frouck van Popma
• Alle Friezen/Bevolkingsregister Tietjerksteradeel

Haat-liefde verhouding

Enthousiast en blij lieten we vorig jaar onze nieuwe koelkast zien. Het was niet zomaar een koelkast, want hij moest de relatie met de Canicula-koeling herstellen. Het is namelijk zo dat we al sinds het begin van onze bootavonturen een haat-liefde verhouding hebben met het apparaat. Misschien herken je het wel, lig je lekker aan een stil eilandje, zit de vijf in de klok, blijkt er louter lauwe drank in de koelkast te zitten. En moet je weer fluks vertrekken naar een plekje met walstroom.

Bekijk ook: Start vaarseizoen 2024

Wit nepwonder

Nou, die nieuwe koelkast laat op de dag van vakantievertrek weten dat-ie er geen zin meer in heeft. Even dreigen we zelfs de oude weer de keuken in te moeten worstelen, maar gelukkig blijkt nieuwe bedrading de oplossing. Maandenlang genieten we van koele roseetjes en dito biertjes. Maar, het is bijna niet te geloven, aan het eind van het vaarseizoen geeft het witte nepwonder opnieuw de geest. Ons eerste vaarweekeind van dit seizoen lijken we dan ook in te moeten zonder werkende koelkast. Maar wonder boven wonder doet-ie het weer. We zijn benieuwd hoe lang dat zo blijft. Gelukkig hebben we ook nog een koelbox aan boord.

Nieuwe video

We hebben er inmiddels alweer vier weekeind-vaartochten door de Friese meren en de kop van Overijssel opzitten. Dankzij onze nieuwe dieselkachel hebben we het ook zonder walstroom heerlijk warm gehad! En ondertussen hebben we ook nog de laatste video van onze tocht heen-en-weer naar de Zuiderwaterlinie afgewerkt! Als je ‘m nog niet voorbij hebt zien komen op ons YouTubekanaal, dan kan je het filmpje van de vaartocht tussen Hattem en Sloten hier bekijken.

Half uur dobberen

Maar wat je niet ziet in de video… Aan het eind van zo’n lange reis heb ik niet veel puf meer om te filmen. Bij het tochtje naar de toko denk ik op dat moment dan ook: Zwolle in, eten halen, en Zwolle weer uit. Wat er in het écht gebeurt is dat we een half uur moeten dobberen voor de Holtenbroekerbrug en dat het daarna nog een fikse tippel is naar de toko die Pieter op het internet heeft gevonden. En dan wacht ons een grote teleurstelling…

Nóg eentje!

Want als we voor de deur staan ontdekken we dat het afhaalrestaurant wegens verbouwing is gesloten. In mineur lopen we terug, maar niet te geloven: pal om de hoek zit er nog eentje, die we én niet gezien hebben op internet én niet ontdekt hebben op de heenweg. We moeten wel eventjes wachten totdat Toko Tanja open is, maar dat hebben we er graag voor over. En dat is de reden dat je in het filmpje kunt zien dat we blij zijn, maar waarom we zo blij zijn, tja, dat zit er dan weer niet in… Maar nu weten jullie het alsnog!

Omdat we niet te snel thuis willen komen maken we een omweg vanuit Ossenzijl over de Linde via Schoterzijl naar de Tjonger. Die omweg is niet bij iedereen bekend, merken we aan de reacties op Facebook. Daarom hier de routebeschrijving: Rondje Ossenzijl-Kuinre-Schoterzijl-Ossenzijl

Stinkend watertje

De vaartocht over de Linde voert naar het verstilde plaatsje Kuinre, waar het vroeger helemaal niet zo stil was. Het lag ooit aan de boorden van de Zuiderzee, maar na de aanleg van de Noordoostpolder leek de Linde te moeten eindigen als een stilstaand, stinkend watertje. Maar dankzij ons watersporters keerde het tij!

Lees hier hoe dat zit: De slechte kaart van Kuinre

Sluis zonder deuren

Na de halfronde sluis van Kuinre, die doorgaans snel wordt bediend, varen we over de Bijlinde naar Schoterzijl. Het buurtschap bestaat uit niet veel meer dan een paar boerderijen, een restaurant en een camping mét jachthaven. Je vaart er binnen door het sluisje, dat al heel lang geen deuren meer heeft. En, wij wisten het niet, maar in 1396 werd op deze plek de historische overwinning van de Friese boeren tijdens de Slag bij Warns alweer teniet gedaan. Dat is die beroemde slag die nog steeds jaarlijks wordt herdacht door de inwoners van Friesland.

Slag bij Schoterzijl

Want waar bij Warns in 1345 graaf Willem IV met z’n leger Hollanders door de Friezen in de pan wordt gehakt, zijn het zo’n vijftig jaar later de Friezen die het onderspit delven tijdens de Slag bij Schoterzijl, die aan maar liefst 1600 mensen het leven kost. Denk daar maar eens aan als je naast de jachthaven lekker met je blote voeten in het gras zit.

Lees ook: Aanleggen in Schoterzijl

Kuinder of Tjonger

Na Schoterzijl heeft het water de dubbele naam Kuinder of Tjonger. Je noemt het riviertje de Kuinder als je in de Stellingwerven woont, ben je op Friesland georiënteerd dan noem je het water de Tjonger. De streek wordt zwaar getroffen door de watersnoodramp van 1825, waarbij niet alleen het Nederlandse kustgebied, maar ook grote delen landinwaarts overspoeld worden door het water. In heel Nederland komen 800 mensen om. Overijssel en Friesland worden zwaar getroffen, met 305 dodelijke slachtoffers in Overijssel en 17 in Friesland.

Vergeten watersnoodramp

Dit drama, in 2025 precies 200 jaar geleden, wordt inmiddels ‘de vergeten watersnoodramp’ genoemd. Want waar doorgaans de rampen van 1916 en 1953 als dé reden voor de aanleg van de Zuiderzeewerken wordt gegeven, was het eigenlijk de stormvloed van 1825 die duidelijk maakte dat Nederland iets moest ondernemen tegen het water. Weten we dat ook maar weer.

Lees ook: De vergeten watersnoodramp van 1825

Omweg via Duitsland?

De plannen voor onze vakantievaartocht nemen wat vastere vormen aan. We willen nog steeds richting Meppel-Hoogeveen-Coevorden en dan noordwaarts naar de provincie Groningen, maar inmiddels hebben we bedacht dat we ter hoogte van Ter Apel een omweg gaan maken naar de Ems in Duitsland en dan bij Delfzijl Nederland weer in. Even leken we gedwarsboomd te worden door de aanleg van een fietsbrug in het Haren-Rutenbrockkanaal, maar gelukkig wordt het water toch niet helemaal afgesloten voor de pleziervaart.

Peperdure waterkaarten

Bij het updaten van de website komen we erachter dat ook in waterkaartenland de tijd niet stilstaat, want de ANWB stopt met het uitgeven van losse waterkaarten. Zodra een kaart op is wordt-ie niet meer bijgedrukt. Daarom zijn niet alle kaarten van Nederland meer nieuw te krijgen en zijn sommige peperduur, we zijn zelfs een tweedehandsje tegen gekomen van de het IJsselmeer en het Markermeer waar maar liefst 236 euro voor wordt gevraagd.  Gelukkig laat de ANWB ons watersporters niet helemaal in de kou staan, want in plaats van de losse kaarten verschijnen er drie wateratlassen. Maar ja, voor het uitstippelen van de route gaat er niks boven zo’n grote kaart op je eettafel toch? Zuinig zijn op je waterkaarten dus!

Lees ook: Koop hier je ANWB-waterkaarten

Ander nieuws

Onze puppy lijkt in de maak te zijn! Met een beetje mazzel kunnen we hem/haar na onze vakantievaartocht ophalen. Dat gaat nog wat worden… we zijn heel benieuwd! En het onderhouden van de website en het maken van de video’s is niet goedkoop. Wil je ons steunen? Koop dan een vaarroute, voor de prijs van een glaasje rosé. De betaling gaat via creditcard. Klik op de link en het wijst zich vanzelf. Heb je geen creditcard, stuur dan een mailtje naar marieke@decanicula.nl. Wij én heel veel andere watersporters zijn je er dankbaar voor! En als je dan ook nog in de reacties hieronder vertelt wat jouw vaarplannen zijn dit jaar, maak je ons helemaal blij!

Lees ook: Canicula-vaarroutes door heel Nederland

Pieter en Marieke, Assen april 2025

• Lees ook: Varen langs het gat van de Malle Graaf
• Lees ook: Tien redenen om door België te varen

Door de Amsterdamse grachten

Eigenlijk waren we helemaal niet van plan om nog een keertje door de grachten van Amsterdam te varen. Maar omdat diesels vanaf 1 april niet meer welkom zijn in het centrum, hebben we toch nog maar snel een vaarvignet aangeschaft. Want het filmpje dat ik vijf jaar geleden maakte van onze tocht door de Prinsengracht, is eigenlijk wel voor verbetering vatbaar. En mét vignet mogen we nog tot en met 2028 de binnenstad onveilig maken. Dus kijk niet gek op, als je ons met een raar bordje op onze kont door Nederland ziet tuffen.

Lees ook: Amsterdam gaat vervuilende bootjes weren uit centrum

Nieuwe video

De vierde video van onze tocht over de Zuiderwaterlinie is inmiddels ook klaar en als je ‘m nog niet voorbij hebt zien komen op ons YouTube-kanaal, dan kan je het filmpje hier bekijken. We varen van Grave naar Hattem, met een paar tussenstops, waaronder in recreatieplas De Bijland zo’n beetje op de grens van Nederland en Duitsland. Het lijkt een heel gewoon meer, als we vanaf de Waal onder het viaduct doorvaren. In de verte ligt een eilandje en nog verder splijt een snelle speedboot het water. Maar het is helemaal geen gewone waterplas.

Romeins fort

Ooit was het een waard, omringd door een afgesneden bocht van de Waal en het Bijlands Kanaal. Tot 1926, toen begonnen werd met het uitgraven van de waard voor zandwinning. Met het zand kwamen opvallende voorwerpen naar boven, grafstenen, een verzilverde zwaardschede en een altaarsteen. Er werden zoveel vondsten gedaan dat vermoed wordt dat hier een Romeins fort heeft gestaan. Uit een inscriptie op een van de grafstenen is afgeleid dat het fort bij een dam stond, die zo’n tweeduizend jaar geleden door de Romeinen werd aangelegd op de splitsing van Rijn en Waal, om zo meer water door de Rijn te laten stromen. Dus ook toen al werd in deze streek aan waterbeheersing gedaan.

Lees ook: Zuidelijke vestingsteden vaarroute

Hier kun je zien dat we De Bijland binnenvaren en dat we daarna een paar dagen doorbrengen in een jachthaven langs de Oude IJssel, die genoemd is naar een moordlustige bisschop

Relaxen langs de Oude IJssel

Na onze opnamen voor de video’s van de Zuiderwaterlinie is het hoog tijd voor een paar dagen relaxen. En je moet er wel even een sluis voor door, maar dan heb je ook wat: op een paar kilometer varen achter Doesburg ligt bij Laag-Keppel, in een afgesneden bocht van de Oude IJssel, jachthaven Bommen Berend. Het is een heerlijk rustig plekje met gras aan beide kanten van de haven, een prima accomodatie en je kunt in de omgeving mooi wandelen.

Lees ook: Aanleggen in Laag-Keppel langs de Oude IJssel

Moordlustige bisschop

De haven is genoemd naar Bernhard van Galen, de moordlustige bisschop van Munster, die als levensdoel had het katholieke geloof met vuur en zwaard te verdedigen. Hij viel twee keer Nederland binnen en belegerde onder meer Groenlo, Bredevoort, Coevorden en Groningen. In Laag-Keppel veroverde hij kasteel Keppel en liet bij zijn vertrek bij wijze van afscheidscadeautje de vestingwerken ontmantelen.

Lente in de lucht

En gelukkig zit de lente weer in de lucht! Wij zijn aan het aftellen en jullie waarschijnlijk ook! Het wachten is nog op de nieuwe binnenbekleding en dan slaan we aan het poetsen voordat we eind maart weer op stap gaan. En als we toch in Sloten zijn, bezoeken we ook de kerk van het naastgelegen Wijckel, waar de hoofdpersoon van onze video’s van afgelopen jaar ligt begraven: de Friese vestingbouwer Menno van Coehoorn. Hij ligt er in een mooi praalgraf en dat moeten we beslist nog even filmen voor wat shots in de laatste video van de Zuiderwaterlinie-reeks. Die komt binnenkort voorbij en dan zijn we weer klaar voor het nieuwe vaarseizoen.

Naar Denemarken?

Nee, dat zit er voor ons qua vakantiedagen helaas nog even niet in. Maar aan de Waterkaarten App zal het niet liggen, want daar hebben ze de afgelopen maanden hard gewerkt. In april verschijnt een update van de app, met een paar interessante nieuwe functies, waaronder:

• Een verbeterde kaartlaag met meer gedetailleerde hydrografische informatie.
• De ondersteuning van Denemarken in de app
• Instellen van de thuishaven en aanpassing van de kruissnelheid, voor het gemakkelijk plannen van routes

Misschien wat voor jou, een tripje naar Denemarken?

Mooie aanlegplaatsen!

Kun je nog wel wat inspiratie gebruiken voor mooie plekken om aan te leggen? Op dit kaartje staan (bijna) alle jachthavens waar we hebben aangelegd. Staat jouw haven er niet bij? Dan zijn we er helaas nog niet geweest…

En dan nog even dit:

We willen wat minder afhankelijk worden van de algoritmes van Facebook en Instagram. Daarom gaan we ook via deze blogs geregelder onze nieuwe video’s, vaarroutes en verhalen bij jullie onder de aandacht brengen. Je kunt ons volgen door je gratis te abonneren op onze verhalen. Klik daarvoor op de abonneerknop aan de rechterkant van deze pagina. En ben je er helemaal klaar mee, dan kun je je net zo makkelijk weer uitschrijven.

En wil je ons steunen met een financiële bijdrage? Dat kan voor de prijs van een glaasje rosé. De betaling gaat via creditcard. Klik op de link en het wijst zich vanzelf. Heb je geen creditcard, stuur dan een mailtje naar marieke@decanicula.nl. Wij én heel veel andere watersporters zijn je er dankbaar voor!

Pieter en Marieke, Assen, maart 2025 (ennuh nog geen nieuws van het hondenfront…)

Lees ook: Varen over de Oude IJssel

Lees ook: Het roerige leven van planetenbouwer Eise Eisinga

Bronnen: 

• Romeinse resten in De Bijland: Romeinen.nl
• Bernhard van Galen: Een Schricklijck Jaer-Ineke den Hollander

Een nieuwe kachel, een nieuwe video en een nieuw scheepsmaatje?

De winter heeft wat ons betreft maar één groot voordeel: je hebt alle tijd om plannen te maken voor het nieuwe vaarjaar. Niet alleen voor het uitzetten van nieuwe vaarroutes en het bedenken van nieuwe video’s, maar ook voor verbeteringen aan de boot. Zo krijgt de Canicula deze maanden nieuwe binnenbekleding en laten we een dieselkachel inbouwen. Zodat we ook tijdens koudere dagen lekker kunnen aanleggen op een mooi plekje in een stil meertje, waar de meerkoetjes en fuutjes elkaars zwemwater betwisten en waar af en toe een spatterend zilverglansje laat zien dat onder het wateroppervlak ook volop leven is. En we zijn deze winter op zoek naar een scheepsmaatje.

Nieuwe video

De winterperiode is ook heel geschikt om alle filmpjes af te werken. De trip tussen Geertruidenberg en Grave is inmiddels klaar en, voor zover je ‘m nog niet bekeken hebt op ons YouTube-kanaal, er zit van alles in. Wist je bijvoorbeeld dat het schattige haventje van Heusden lange tijd was gedempt met het zand dat vrijkwam bij het graven van de Bergsche Maas? En dat de Keizersveerbrug haar naam dankt aan een beroemde en beruchte krijgsman? Je kunt ook zien dat Pieter z’n favoriete maaltje weer eens heeft gescoord en dat we in de jachthaven van Grave pittige feedback krijgen… Kijk maar gauw, we zijn benieuwd naar jullie mening! Laat het weten in de reacties!

Lees ook: Zuidelijke vestingsteden vaarroute

En wist je dat de Bergsche Maas nog niet zo lang bestaat? In deze video kun je de vaartocht bekijken

Omvallende bakenbomen

Wat je niet ziet in de video, maar wat wel interessant is, zijn de opvallende bomen op het honderd kilometer lange traject tussen Geertruidenberg en Boxmeer. Eén op elke honderd meter, keurig in het gelid. En dat is niet toevallig, want ze werden geplant om de richting aan te geven bij hoog water of bij mist en worden daarom ‘bakenbomen’ genoemd. Ze werden neergezet na het inkorten van een paar Maasbochten, in de jaren veertig van de vorige eeuw. Het zijn Canadapopulieren, die als voordeel hebben dat ze heel snel groeien. Maar ze hebben ook een nadeel en dat is dat ze na tachtig jaar stuk voor stuk omvallen, iets wat ons al opviel tijdens onze eerste vaartocht over de Maas in 2017.

Toch nieuwe bomen

Omdat de bakenbomen met de komst van de moderne navigatietechnieken toch niet meer nodig zijn, werd al in 2006 besloten om ze niet vervangen. Tot groot verdriet van de bewoners, die in het geweer kwamen tegen het verdwijnen van de kenmerkende bomenrijen, die ze als cultuurhistorisch erfgoed beschouwen. En met succes, want eind 2024 is besloten om nieuwe bomen te planten. Het worden alleen geen Canadapopulieren meer, maar Zwarte populieren, die wel een paar honderd jaar oud kunnen worden.

Heerlijkheid Bokhoven

Jammer genoeg kunnen we in de video’s niet alles kwijt. Soms omdat een verhaal iets te ingewikkeld is om te vertellen in een filmpje, soms ook omdat er onvoldoende beeldmateriaal is om de voice over te ondersteunen. Ook Bokhoven hebben we om die redenen tekort gedaan. Want het kleine plaatsje met z’n driehonderd inwoners blijkt een voor Nederland unieke geschiedenis te hebben. De heerlijkheid is bijvoorbeeld lange tijd onderdeel van het prinsbisdom van Luik en hoort pas sinds 1800 officieel bij Nederland. Het imposante praalgraf van de graaf en gravin van Bokhoven in de eenvoudige Antonius Abtkerk en de kasteelkapel zijn eigenlijk het enige dat nog van deze historie is overgebleven. Ooit had het plaatsje zelfs een haven, maar dat is al heel lang geleden. Als we een keertje met de auto in de buurt zijn, gaan we er zeker een kijkje nemen.

Nieuw scheepsmaatje voor de Canicula

We kijken uit naar eind maart, als de Canicula weer mag zwemmen. In tussentijd werken we aan het volgende filmpje van het vorige seizoen, dat hopelijk over een week of vier klaar is. Maar dat is niet het enige dat we de komende tijd doen! We zijn in blijde afwachting van een nieuw scheepsmaatje. Omdat die op dit moment nog in de maak is, moeten we het voorlopig doen met een plaatje van z’n moeder. Nou, wat vinden jullie ervan?

Doneren? Graag!

En omdat onze camera inmiddels compleet versleten is en we nog lang niet zijn uitgefilmd, hebben we een nieuwe gekocht, mede dankzij jullie donaties! Want het maken van de video’s en onderhouden van de website kost natuurlijk tijd (ongeveer tachtig uur per video) en geld (apparatuur, muziekabonnement en provider). We waarderen het daarom zeer als je ons steunt met een financiële bijdrage. Dat kan voor de prijs van een glaasje rosé. De betaling gaat via creditcard. Klik op de link en het wijst zich vanzelf. Heb je geen creditcard, stuur dan een mailtje naar marieke@decanicula.nl. Wij én heel veel andere watersporters zijn je er dankbaar voor!

En dan nog even dit:

We willen wat minder afhankelijk worden van de algoritmes van Facebook en Instagram. Daarom gaan we ook via deze blogs geregelder onze nieuwe video’s, vaarroutes en verhalen bij jullie onder de aandacht brengen. Je kunt ons volgen door je gratis te abonneren op onze verhalen. Klik daarvoor op de abonneerknop aan de rechterkant van deze pagina. En ben je er helemaal klaar mee, dan kun je je net zo makkelijk weer uitschrijven.

Pieter en Marieke, Assen, januari 2025

Lees ook: Tien redenen om door België te varen

Lees ook: Wij hebben ook een hond

Bronnen: 

• Haven Heusden: Rijk Heusden
• Bakenbomen langs de Maas: Trouw
• Bokhoven: AbsoluteFacts

Flitsend gaan we in 2022 van start; al in het laatste weekeinde van maart plonst de Canicula het water in en gaan we op pad na de lange, lange winter. En al hebben we nét geen Elf Steden gehaald, we komen wel eindelijk over de Luts en op nog veel meer plekken. Het wordt een geweldig vaarjaar! We hebben de megamolens van Schiedam gezien, we lagen tussen varend erfgoed en gingen opnieuw met de boot naar het strand! In dit stukje maken we de balans op en kijken we voorzichtig vooruit naar het jaar 2023. Nog maar 3 maanden! We kunnen niet wachten!

Ambitieuze vaarplannen

De plannen voor 2022 zijn nogal ambitieus, want we nemen ons voor onze eigen alternatieve elfstedentocht te varen. We willen dat doen door in voor- en naseizoen alle elf steden van Friesland te bezoeken en wat verder te kijken dan alleen de bekende toeristische hoogtepunten. Niet in één keer achter elkaar, want dat lukt ons niet met de beschikbare vakantiedagen, maar stad voor stad in de weekenden en in onze vakantieweek tussen Hemelvaart en Pinksteren. En dan in elke stad een alternatief elfstedenkruisje scoren!

In deze video kun je zien hoe we ons voorbereiden op het nieuwe vaarseizoen en waarheen onze eerste vaartocht voert

Zelfbouwschip

Workum is de eerste Elfstedenstad die we aandoen. Een gezellige plaats aan de rand van het IJsselmeer in Zuidwest Friesland, waar we vaker aanleggen. Beroemd is het Jopie Huisman Museum waar we al eerder zijn geweest. Dit keer gaan we op zoek naar iets anders waar Workum trots op is. Daarvoor bezoeken we de laatste nog in bedrijf zijnde pottenbakkerij van het bekende Workummer aardewerk. Als trofee scoren we een tegel met een afbeelding van de beeldbepalende toren van de St. Gertrudiskerk. En we lopen als bonus Chris en Ietje tegen het lijf, met hun opvallend mooie schip dat ze zelf hebben gebouwd!

In deze video legt Chris uit welke stappen hij heeft gezet om de Boca te bouwen

Best bewaarde geheim

IJlst bezoeken we via een omweg. Want zes jaar geleden, toen we de Canicula nog maar net hadden, durfden we een tocht over de Luts niet aan. Het riviertje van zo’n vijf kilometer dwars door de bossen van Gaasterland, heeft namelijk wel heul erg lage bruggen. Zo van: kan-ie-net-wel of kan-ie-net-niet. Maar al die tijd blijft het smalle watertje tussen Balk en de Fluessen hoog op ons verlanglijstje staan. En in het vroege voorjaar giet it oan: eindelijk over de Luts!

We hebben niet het geluk om IJsvogels te spotten, maar we komen wel in de serene stilte van de Wyldemerck terecht, een plek die wat ons betreft het best bewaarde geheim van Friesland is. Via Heeg varen we naar IJlst, waar we een leuke ontmoeting hebben met Flip van Doorn, de schrijver van het fantastische boek De Friezen. Aanrader!

In deze video varen we eindelijk over de Luts en via Heeg naar IJlst waar we behalve Flip ook twee ‘jeugdvrienden’ vinden

Bijzonder biertje!

Op weg naar Franeker willen we Bolsward beter bekijken. Maar net als eerder in het vaarseizoen komen we er aan op een feestdag en is vrijwel alles gesloten. De volgende dag varen we verder naar Franeker met een tussenstop in Wommels voor een bezoek aan het oude kaaspakhuis. Eenmaal in de Ster van de Friese Elf Steden komen we in een wel heel bijzondere file terecht. Want net als wij er zijn doen de prachtige klassiekers van de Elfsteden Oldtimer Rally Franeker aan. We kunnen geen genoeg krijgen van de glimmende auto’s en motoren.

Lees ook: Aanleggen in Franeker

We gaan ook nog even kijken bij het beroemdste kaatsveld van de wereld, het Sjûkelân. Helaas wordt er op dat moment niet gekaatst, maar we zien naast het gladgeschoren veld wél de slanke torens, die niets te maken hebben met het spelletje Zwerkbal van tovenaarsleerling Harry Potter zoals ik denk, maar alles met een verdwenen kasteel. En als we op zoek zijn naar ons alternatieve elfstedentochtkruisje komen we terecht in een delicatessenwinkel waar ze bijzondere biertjes verkopen met een prachtig verhaal!

Of het er echt 99 zijn hebben we niet geteld, maar dit leuke maar winderige watertje heet echt zo!

Listig bierschip

Workum, IJlst, Franeker, dat zijn bij lange na geen elf steden zullen jullie nu ongetwijfeld denken. Dat is zo. Maar wat jullie nog niet weten is dat we wel degelijk meer elfstedenstadjes hebben bezocht. Want we zijn ook nog in Harlingen en Leeuwarden geweest. En in Sloten natuurlijk, want dat is onze thuishaven. We hebben daar zelfs de Slag om Sloten over de list met het bierschip gefilmd. Door tijdgebrek lukt het ons jammer genoeg niet om ook deze films meteen in elkaar te zetten. Want het is inmiddels juli en dan breekt onze vier-weken-lange vakantie aan. We gaan naar Zeeland! Maar of we er aankomen?

Uniek voormalig eiland

In de zomervakantie staat, inderdaad, Zeeland op het programma. Maar het loopt allemaal een beetje anders. Want als we Lemmer uitvaren met Urk als eerste geplande tussenstop, vinden we de golfslag veel te heftig. Dan toch maar door de polder. Urk halen we die dag niet meer. In plaats daarvan overnachten we in Emmeloord, een plek waarvan we nooit hadden gedacht er een keertje aan te leggen, maar die toch echt wel wat bijzonders heeft, zo midden in de polder. De volgende dag redden we Urk met gemak en leggen we aan in de gemeentehaven.

Lees ook: Aanleggen op Urk

We blijven er een dagje en proeven van de unieke sfeer, eigenzinnigheid en levendigheid van het voormalige eiland. Een tweede poging naar het zuiden over het IJsselmeer wordt opnieuw door te heftige golfslag gedwarsboomd en dus gaan we wéér de polder in. Via Emmeloord, Marknesse, het Zwarte Meer, de Goot en het Ganzendiep met z’n druppelsluis belanden we ’s avonds in Kampen aan de IJssel. Superleuk dat de sluiswachter ons herkent van de filmpjes!

Dit filmpje met ons geklungel voor de poldersluizen wordt trouwens de op-een-na best bekeken video van het seizoen. En daar zijn we best trots op!

Prachtig schouwspel

Vanuit Kampen varen we stroomopwaarts de IJssel op. Zo aan het einde van de rivier valt het heel erg mee met de tegenstroom. Bovendien duiken we al snel het Reevediep in om die dag via de Randmeren naar Bunschoten-Spakenburg te reizen. Daar krijgen we een bijzondere ligplaats met ’s avonds een prachtig schouwspel, als alle botters achter elkaar aan de haven uitvaren. De dag erna varen we verder via Amsterdam naar de Haarlemse Jachtclub, vlak buiten Spaarndam. Daarna is het maar een klein stukje naar Haarlem, een plaats die echt heel leuk is om te bekijken. De rondvaart vinden we wat minder interessant, maar het Teylers Museum is één van de hoogtepunten van ons bezoek.

Door het nieuwe Reevediep en via Bunschoten-Spakenburg varen we langs Amsterdam naar Haarlem aan het Spaarne

Gras onder de voeten

Vanuit Haarlem trekken we verder naar het zuiden. Bestemming voor deze dag is Kevereiland in de Kagerplassen. Een recreatie-eiland zonder stroom of sanitaire voorzieningen. Maar wél met gras onder onze voeten, waar wij, zoals jullie inmiddels weten, erg van houden. Een heerlijke plek om een paar dagen te verblijven. Lekker onder de parasol tijdens de superwarme dagen. Alhoewel, onder de parasol? Pieter dan. Want Marieke wil dolgraag verder met een video, maar onze zonnepanelen hebben onvoldoende capaciteit voor het stroomvretende montageprogramma. Gelukkig bieden beheerders Edwin en Gilia uitkomst, want Marieke mag hun stroom gebruiken en ook nog eens in de Formule 1-kijk-tent bivakkeren om te editen.

Als we verder trekken doen we Warmond aan, voor de boodschappen maar ook voor een wandeling naar Huys te Warmont, ooit bewoond door de hoge heren van Warmond, nu in particuliere handen, maar met een leuke tuin, waar je mooi om de vijver heen kunt lummelen.

Pieter weigert deze zomer de dieselprijs te onthouden…

Hoogste windmolens ter wereld

Er zijn maar twee plaatsen waar je met de boot vanuit het binnenland kunt afmeren bij de kust. De ene is de Hargervaart bij Groet en die hebben we vorig jaar aangedaan. Dit jaar gaan we naar de andere: Katwijk aan Zee. Het vooruitzicht om weer op het strand te lopen stemt ons blij en gelukkig! We leren in de Vuurbaak dat veel van het historisch verleden van de vissersplaats is verdwenen. Maar de zilte zeelucht is gelukkig gebleven. Volop oude luister treffen we wel aan in onze volgende aanlegplaats Schiedam, de jeneverstad met de hoogste traditionele windmolens ter wereld.

Hoogtevrees krijgen we niet in de Vuurbaak van Katwijk, maar wel van die hoogste windmolens van de hele wereld. En Schiedam blijkt ook een enorme kolonie halsbandparkieten te hebben…

Naar Brielle

En we reizen nog verder. Naar Brielle, Dordrecht en de Hollandse IJssel, waar Marieke in Oudewater bewijst dat ze géén heks is. Via het Amsterdam-Rijnkanaal gaan we terug over de Utrechtse Vecht, waarbij we zelfs even door de beruchte Mijndense Sluis de Loosdrechtse Plassen op varen. Die video’s zijn nog in de maak. Net zoals de video van de vaartocht naar Harlingen en Leeuwarden komen ze binnenkort op ons YouTubekanaal De Canicula.

En 2023?

Terwijl dus nog steeds hard gewerkt wordt aan de filmpjes van 2022, kijken wij alweer vooruit naar het nieuwe seizoen. De ambities zijn opnieuw hoog. We hebben nog een aantal van de elfsteden te bezoeken en stiekem denken we opnieuw aan Zeeland en misschien zelfs aan België? Het handboek van Frank Korneef hebben we inmiddels al aangeschaft en het ziet er geweldig inspirerend uit! Gaat het lukken? Jullie gaan het zien!

Bedankt!

Ook dit jaar hebben we weer lieve, leuke en fantastische mensen ontmoet. Van over de hele wereld hebben jullie ons geweldig gesteund met vaartips, fijne reacties en soms zelfs met een financiële bijdrage. We zijn daar heel blij mee en het motiveert ons om door te gaan met het maken van de video’s en het uitbreiden en up-to-date houden van de website. Dank daarvoor! En ook dank aan de mensen van VVV Waterland van Friesland die ons vroegen om een video te maken over doorvaren na het zomerseizoen. Een film van bijna een half uur, die onze laptop op een haar na liet crashen, maar die binnen no-time met duizenden views wel een echt toppertje werd. 

Iedereen een geweldig nieuw vaarjaar gewenst! Tot ziens op het water!

Assen, 31 december

Pieter en Marieke -> Abonneren op ons YouTubekanaal kan hier!